NIUNIEK KASKADER

Jakieś 200 metrów ode mnie w bloku mieszka mój kumpel Niuniek. Znamy się jak łyse konie od pierwszej klasy podstawówki. Niuniek mieszka na parterze. Budynek
taka standardowa płyta z początku lat siedemdziesiątych, osiedle wojskowe. Drzwi do klatki schodowej Niuńka też były standardowe, jak to w blokowiskach. Taka
metalowa rama. Na górze duża, gruba szyba. Jak się od niego wychodziło, to każdy zbiegał po schodach i pchał mocno rękami tą szybę, bo drzwi się ciężko otwierały.
Pewnego wieczora wybraliśmy się z kumplem Lewym do Niuńka, ale umówiliśmy się pod jego blokiem. Tak się złożyło, że w nocy ktoś zbił tą szybę w drzwiach. Rano dozorca usunął jej resztki i zostało takie puste okno w żelaznej ramie. Dochodziliśmy już do bloku z Lewym i widzimy, jak Niuniek zbiega po schodach...
wyciąga ręce żeby pchnąć szybę... Szyby nie ma. Wylatuje przez okno, wykonując potem klasycznego tygryska z fikołkiem... Wstaje, otrzepuje się i jakby nigdy nic mówi:
- Macie fajki?

- Byłam dziewicą, aż do dnia w którym poślubiłam twojego ojca - mówi matka do córki - mam nadzieję, że ty będziesz mogła powiedzieć to samo swojej córce.
- Oczywiście mamo, nie wiem tylko czy uda mi się zachować tak samo kamienną twarz.

- Halo, kochany. Możesz teraz mówić?
- Tak.
- To słuchaj. A więc tak...

TO CIĘ CZEKA NA STAROŚĆ

Jakiś czas temu - jako jeden raz przez ostatnie może 10 lat - jechałem sobie autobusem i było dość pusto. Wszystkie miejsca siedzące były zajęte. Zatrzymaliśmy się na przystanku i wsiadła starsza pani. Stanęła sobie spokojnie obok młodego chłopaka, który to chciał wszystko za oknem tylko wypatrzyć, byle nie spojrzeć na starszą panią, bo wymięknie i jeszcze jej ustąpi...
Po może 2 minutach spojrzał, nie wiedział co z oczami zrobić i chce wstać. Mówiąc "proszę...", zaczął się podnosić, na co starsza pani zatrzymała go ręką za ramię i powiedziała:
- Siedź synku. Na starość sobie postoisz...